Blog
Shopping Cart
Your Cart is Empty
Quantity:
Subtotal
Taxes
Shipping
Total
Blog
Mannendag
| Posted on May 12, 2020 at 7:05 AM |
comments ()
|
Mannendag
Als je een ander huis wilt kopen dan ga je vaak nog een tweede keer kijken met de makelaar of soms zelfs een derde keer.
Als de koop rond is kan je een afspraak maken om een en ander op te meten of om een keer af te spreken met de eigenaren.
Ook ben je nieuwsgierig, je rijdt een keer langs het huis, op een middag, op een avond of op een zondagmorgen.
Je loopt een keer door de wijk om het te ervaren, om het gevoel te hebben hoe het zou zijn als je er straks woont.
Dit alles is heel moeilijk als je een huis koopt op 1000 km afstand.
Moeilijk maar niet onmogelijk.
Wij hebben het huis 1 x gezien, 20 minuten in de stromende regen samen met onze makelaar Massimiliano Bianchi.
Eigenlijk willen wij nog graag even door het dorpje lopen, nog een keer kijken hoe het eruit ziet als de zon schijnt.
Is er nog meer dan alleen een kerk, een plein en een ezel?
De tuin! daar zijn wij ( vanwege de harde regen) zelfs niet in geweest.
Hoe groot is deze nu echt, wat staat er allemaal in?
Waar is de school van Quyaro?
Welke winkeltjes zijn er etc...etc,....
Rob en Quyaro besluiten er in de voorjaarsvakantie een mannen dag van te maken en boeken een vliegticket.
Op woensdagochtend 07.00 uur worden ze door onze buurman Ed op Schiphol afgezet.
Om 9.15 uur vertrekt het vliegtuig en om half 11 landen ze in Milaan ( zo kort vliegen is het dus)
Om 11.15 uur rijden ze weg in de huurauto...het mannenavontuur kan beginnen.
Quyaro filmt stukjes van het Comomeer en stuurt deze door naar mij ( Yolanda) want ik ben gewoon in Nederland aan het werk.
Ping ping ping, ik krijg er heel veel doorgestuurd, wat is dat fijn.
Ze kopen een pizza broodje en eten dit in de auto op, de mannen hebben een strak schema.
Om precies 13.00 ontmoeten ze de verkoopmakelaar Giorgio op de parkeerplaats bij de ingang van het dorp.
Het is warm, de zon schijnt, de winterjassen trekken ze uit.
Samen lopen ze naar het huis toe, naar ons huis.
Wat een trots gevoel geeft dat.
Rob begint te kijken bij de kelders, deze zijn groter dan wij dachten.
Quyaro doet zijn best met filmen en geeft hier zijn eigen commentaar bij...ping...ping...ping...mijn telefoon ontploft van de filmpjes en foto's.
Het huis is zo mooi en zo groot, de maten voor de toekomstige B&B kamers worden opgemeten en in gedachten is Rob al aan het verbouwen geslagen.
Hier komt de badkamer, de ontbijtkamer met openslaande deuren, de mooie ruime slaapkamer met uitzicht naar de waterval of misschien toch met uitzicht over de tuin......heerlijk om alles nu te kunnen zien.
Ons woongedeelte is zo rustiek. Onze badkamer heeft een ligbad en zelfs een bidet ( help , hoe werkt dit ?)
Onze slaapkamers heeft uitzicht over het dorp en je kan de bergen bij het Comomeer zien.
Een uur later gaat de makelaar weer weg en Rob en Quyaro lopen door de steegjes.
Rob begroet een paar Italiaanse mensen, dit worden misschien wel onze nieuwe buren
Op het pleintje aangekomen komt er een jongetje naar Quyaro toegelopen en vraagt of hij wilt voetballen.
Hier moet natuurlijk tijd voor gemaakt worden.
Hij blijkt Angelo te heten, is ook 9 jaar en zit op de school waar Quyaro ook naar toe gaat.
Waarschijnlijk gaan zij in de toekomst wel vaker met elkaar voetballen.
Quyaro praat met Angelo in zijn beste Italiaans en heeft zijn eerste vriend gemaakt.
Het voelt allemaal zo goed.
Om 15.30 uur wordt er afscheid genomen van Angelo, van de kerk, van het plein, het huis : van "ons " dorp.
Ze vertrekken uit Barna en rijden langs de toekomstige school van Quyaro.
Deze is in Plesio, ongeveer 2 kilometer verder op.
De school heeft in totaal 20 leerlingen, in Quyaro's klas zitten 6 kinderen te zitten. ( dat is nog eens een echte dorpsschool)
Ondertussen is het 16.00 uur.
De terugreis begint al.
Het mooie rit langs het Comomeer blijkt deze middag druk te zijn met verkeer en maar net op tijd kunnen zij de huurauto inleveren en stappen dan om 20.00 uur in het vliegtuig terug naar Amsterdam.
Wat een fantastische dag, wat een fijn gevoel hebben de mannen hieraan over gehouden.
Niets kan meer fout gaan....toch....
Ik haal ze op bij Schiphol.
Quyaro kan niet meer stoppen met praten , al zijn belevenissen verteld hij in de 20 minuutjes naar huis.
Rob zijn telefoon geeft een telegraaf pingeltje...en nog een...
Hij opent zijn scherm en leest dat er een eerste Corona dode is in Lombardije...
Dit zet de emigratie even in een heel ander licht, het zal nog een moeilijke en lange weg worden.
Het kastanje huis
| Posted on April 26, 2020 at 3:05 PM |
comments ()
|
Ons 4 de blog
Het Kastanje huis !
Onze keuze is dus gemaakt maar de andere huizen zijn nog wel het vertellen waard
In de herfstvakantie zijn wij met een makelaar uit Menaggio bij een huis geweest in een dorpje wat wij nu nooit meer zouden kunnen vinden.
Parkeren deden wij bij de kerk, de centrale ontmoetingsplek voor iedereen!
De eigenaar wacht ons al op, een oud baasje van ongeveer 80 jaar,
hij loopt in een rap tempo voor ons uit.
Jeetje, wat een kuitentrekkers zeg, wat een steile stukjes zitten er tussen, allemaal kleine trappetjes en zeker 300 treden.
Wij kunnen deze meneer bijna niet bijhouden
Hijgend en puffend komen wij aan bij het pand en weten al voor dat wij 1 stap binnen hebben gezet dat wij nooit, maar dan ook nooit, deze paadjes zouden kunnen en willen lopen met een boodschappentas in onze hand, maar dit ter zijde.
Het huis is meer een constructie van twee gebouwen die aan elkaar gekoppeld zijn dmv trappen, trappen aan de buitenkant en trappen aan de binnenkant.
De eigenaren zijn alle twee aanwezig en zijn uitermate vriendelijk.
La signora heeft een blauw schort om want ze is druk bezig in de keuken.
Deze staat helemaal vol met schalen en pannen en er staan heel veel manden op de grond.
Alles is gevuld met kastanjes
Waarschijnlijk zijn ze bezig met de kastanje oogst van 2019.
Poffen en bakken, en alles wat je meer met kastanjes zou kunnen doen.
Wij lopen door wel 20 kleine kamertjes verbonden met, jazeker, weer trappetjes en opstapjes.
De bedden waren keurig opgemaakt met zelf gehaakte spreien uit 1950.
Boven in het huis stond, onder plastic en kleden het speelgoed van hun kinderen, maar die waren al zeker 40 jaar het huis uit , althans, dat hopen wij , maar Italiaanse mannen blijven graag onder de vleugels van Di Mama wonen.
Het zag er allemaal zo schattig uit, de mensen waren zo ontzettend trots op hun huis.
Ze waren zo ontzettend aardig.
Wij liepen met de meneer naar de tuin en wij hadden uitzicht op de muur van de achterburen of voorburen.
Door alle trappetjes hadden wij geen idee meer waar in het huis wij ons bevonden.
De tuin was een paar vierkante meter groot, zonder kastanje bomen, waarschijnlijk haalde ze deze dus uit de bergen.
Wat een respect voor deze oudere mensen die hier jaar in jaar uit kastanjes aan het rapen en/of plukken zijn.
Bij het vertrek kreeg de makelaar een zak met kastanjes mee, wij kregen niets, waarschijnlijk wisten ze al dat wij het huis niet gingen kopen.
Wij proosten maar er is nog steeds geen champagne
| Posted on April 16, 2020 at 3:35 PM |
comments ()
|
Ons 3de blog
Wij vinden uiteindelijk 2 huizen heel erg mooi maar wat zijn ze verschillend van elkaar.
* Een groot hoekig huis in een groot dorp tegenover een rustiek huis in een klein bergdorpje.
* Een huis met een oprijlaan of een huis in een autovrij dorpje
* Alle voorzieningen voor handen tegenover alle voorzieningen op 2 km afstand ( of verder)
* De school voor Quyaro op loopafstand tegenover de school op 2 km afstand
* midden in een vallei of boven op een berg
Er kan niet meer verschil zijn
Waarop baseer je dan de keuze???
Gevoel, gevoel, gevoel...�?�...
Gevoel is een innerlijke beleving van een bepaalde gebeurtenis
Een positief gevoel zorgt voor blijheid, geluk en optimisme
Het kopen van een huis is een gevoel.
Je gebruikt je gevoel ook voor het aangaan van een relatie, voor de keuze van een kdv of gastouder voor je baby'tje, bij welke werkgever voel je je fijn, welke pup kies je uit het nest etc
Toen wij aankwamen in Barna ( in de stromende regen) werden wij opslag verliefd op het dorpje, van deze gehuchtjes houden wij.
De kleine straatjes, de smalle steegjes en toen zagen wij het huis voor de eerste keer in het echt en onze reactie was : wauw !
Dit huis heeft potentie, in dit dorpje willen wij wonen, deel uit maken van een dorpsgemeenschap.
Maar is het dorpje niet te klein en te afgelegen.
Wij zoeken contact met Nederlandse mensen die in de buurt wonen ( blijken ze ook een jongen van 9 te hebben, voornaam beginnende met een Q , is dit toeval??? )
Wij zoeken contact met de eigenaar van een B&B uit het dorpje en krijgen zelfs een mailadres van Nederlandse mensen die regelmatig hier komen in de zomer.
Andere Nederlandse mensen rijden zelfs filmend de berg op zodat wij alles nog een keer kunnen zien als de zon schijnt.
Wij mailen met de toekomstige school voor Quyaro en stellen onze vragen
Kortom, wij gaan niet over 1 nacht ijs.
De keuze is uiteindelijk toch snel gemaakt en op zondag 8 december doen wij het bod voor het huis.
Blijkt 8 december een feestdag te zijn in Italie, geen wonder dat wij die dag geen bericht krijgen van onze makelaar ( terwijl hij anders heel snel terugmailt op al onze vragen)
Maar de volgende dag gaat alles dan beginnen.
Een bod doen in Italie gaat niet zo makkelijk als in Nederland.
Dit gaat in een soort van biedingscontract met alle handtekeningen, punten en komma's en data op de juiste plek.
Soms met je volledige voornamen maar soms is alleen je achternaam voldoende.
Bedoelen ze je woonplaats of je geboorte plaats?
Waar plaats je je handtekening en waar je initialen?
Alles invullen , inscannen en doormailen, de volgende dag kregen wij dan alles weer retour met aanpassingen en wijzigingen. Ondertussen laten wij de wijzigingen weer vertalen door iemand die dit kan en mag en er verstand van heeft.
Maar onze makelaar Massimiliano is heel geduldig en loods ons avond aan avond door deze Italiaanse contracten heen.
Op 21 december heeft de eigenaar ons bod ontvangen en 2 dagen later wordt het bod geaccepteerd.
Wij hebben ons droomhuis in Barna gekocht.
Wij bedenken een naam voor de B&B en Rob begint met de website.
Het jaar 2020 gaan wij proostend in, wetende dat wij gaan verhuizen naar Italie, naar Barna, ons kleine dorpje op de berg met een kerk een plein en een ezel.
Rust, ruimte en hopelijk veel tijd voor elkaar.
( Rob wil graag het gras zien groeien )
Wij gaan een Bed & Breakfast runnen met de naam
Rustico Lago di Como.
Wij gaan ons Italiaanse droomleven leven.
Wij proosten maar er is nog steeds geen champagne... het blijkt nog een lange weg te worden....
Terugblik naar de zomer van 2012
| Posted on April 10, 2020 at 2:30 PM |
comments ()
|
2de Blog
Ons hoofd zit vol
Wij vliegen terug naar Nederland maar onze gedachtes dwalen af naar de zomer van 2012, waar het allemaal begon.
Wij gingen met zijn vieren, Rob, Yolanda, Quyaro ( 1 ) en Bryan (14)
( de oudste zoon van Yolanda) op zomervakantie naar Porlezza.
Voor Yolanda geen onbekende plek want in haar tienerjaren heeft ze daar verschillende vakanties doorgebracht.
Na 1000 km en redelijk veel file voor de Gotthard tunnel kwamen wij aan op de camping.
Wat hebben wij een fantastische vakantie gehad, het weer, de bergen, de mensen en het eten...dit smaakte naar meer.
Wij begonnen te fantaseren hoe het zou zijn om zelf een chalet te kopen op de camping.
Bij thuiskomst hebben wij dit dan ook daadwerkelijk gedaan en zo is ons Italiaanse avontuur begonnen.
Rob heeft de website gebouwd en Yolanda regelde de facebookpagina, een naam werd bedacht ( chaletnoorditalie).
Het verhuren van de chalets werd een succes, want binnen no time kregen wij hele enthousiaste berichten van mensen die graag wilde reserveren en die het jaar daarop ook weer terugkwamen.
Er volgde meer chalets en wij reden of vlogen 5 x per jaar naar dit mooie gebied.
Iedere vakantie ontdekte wij nieuwe plekken, wij reden net zo lang door tot de weg er mee stopte, ontdekte zeer kleine restaurants om te eten, ontdekte dorpjes waar de tijd stil had gestaan.
Wij ontbijten op het strand, wij genieten avonden lang van de mooie zonsondergang bij het meer, en wij willen eigenlijk niet naar huis.
Kortom wij werden verliefd op dit gebied, verliefd werd houden van, het zaadje was gepland.
Hier willen wij zijn als wij klaar zijn met werken, als wij met pensioen gaan.
Maar eigenlijk willen wij helemaal niet zolang wachten want dan zijn wij al redelijk "oud" en misschien niet meer zo gezond en vitaal.
Kunnen wij niet eerder echt genieten van het leven van de fantastische bergen en Italiaanse leven
Emigreren is toch wel andere koek en heel definitief.
Wij hebben een goede baan en een eigen bedrijf, hier kan je toch niet mee stoppen?
Bryan zou niet mee gaan want die woont ondertussen al samen , je kan hem toch niet achter laten?
Onze ouders zijn al op leeftijd, familie en vrienden?
Kunnen en willen wij hun zoveel minder zien?
Pensioen en Aow?
Oh ja, een leerplichtig kind van nu 9 jaar.
Wij willen graag dromen over dit leven , wij willen graag onze droom leven.
Doen wij dit wel, durven wij dit wel?
Maar door gebeurtenissen uit het verleden weten wij:
Geniet, want het is later dan je denkt.
De piloot zet de landing in, wij zijn bijna op Schiphol en wij weten wij hebben ons droomhuis dit weekend gezien.
Wij gaan onze Italiaanse droom leven.
Hoe het allemaal begon
| Posted on April 2, 2020 at 1:35 PM |
comments ()
|
Voordat je definitief besluit tot een emigratie gaan er heel wat gesprekken aan vooraf maar als de beslissing eenmaal genomen is ging het in ons geval heel snel.
Wij zijn Rob, Yolanda en Quyaro Jansen en wij gaan emigreren naar Italië!
In de zomervakantie van 2019 zijn wij gestart met onze zoektocht.
Maar weten wij zelf al goed wat wij zoeken?
Met 35 *( bezochten wij twee bestaande B&B, liepen wij door afgelegen dorpjes, Quyaro belde aan bij huizen die te koop stonden ( en wij kregen spontaan een rondleiding), wij komen erachter dat zelfs Italiaanse makelaars heel slecht Engels spreken, ons vakantie Italiaans is wel aardig maar zodra er gesproken gaat worden over "draagmuren, kelders of recht van overpad" dan begrijpen wij het niet meer.
Na de zomervakantie zijn wij gewoon weer gaan werken, Rob is filiaalmanager in een winkel, Yolanda werkt in de kinderopvang, Quyaro start in groep 6 van de basisschool.
Het leven gaat door, onze droom blijft!
De herfstvakantie stond weer in het teken van onze droom maar ook deze huizen werden niet geschikt bevonden.
De huizen vinden wij te klein, te raar gebouwd, of in een verkeerde provincie zonder hoge bergen, en die bergen : daar zijn wij juist zo van gaan houden, daar willen wij wonen.
Geen concessies dus, wij starten onze zoektocht weer overnieuw.
Iedere avond bekijken wij alle Italiaanse Funda sites en maken een lijst van 8 huizen die wij willen zien.
Ondertussen hebben wij goed contact met onze makelaar Massimiliano.
De tickets worden geboekt en wij vliegen het weekend van 23 november naar Italie toe.
De dag start om 12.00 uur bij het eerste huis, de regen komt met bakken uit de lucht en wij springen over de plassen heen om bij de huizen te komen..
Wat voelen wij ons fijn om hier gewoon weer te zijn en de huizen te bekijken welke wij zo vaak al hebben aangeklikt op internet en sommigen al bijna hebben ingericht ;-)
's avonds om 19.30 uur ploffen wij in ons geliefde restaurant neer en proosten op onze toekomst.
S 'avonds slapen wij in San Fedele en de volgende ochtend hebben wij weer bezichtigingen.
Na een lunch met het gezin van de makelaar vliegen wij weer terug naar Schiphol
Ons hoofd zit vol....
Rustico Lago di Como B&B
Rustico Lago di Como B&B